Eerdmans benadrukte het belang van het verminderen van het aantal mensen dat naar Nederland komt, zowel voor asiel als voor andere doeleinden zoals studie en werk. Hij stelt: "Het is van cruciaal belang dat we echt grip krijgen op wie er naar ons land komt."

Eerdmans sprak ook optimistisch over de vooruitgang in de gesprekken en benadrukte de noodzaak van eenheid en chemie tussen de betrokken partijen. Hij zei: "Op inhoud hoeft het niet zo heel ingewikkeld te zijn. Als we het eens kunnen worden over asiel, kunnen we dat ook op andere terreinen."

Gesthuizen, echter, uitte haar zorgen over de focus op asiel en bekritiseerde het idee om het probleem te bestempelen als een nationale crisis. Ze waarschuwde voor het risico dat andere urgente kwesties, zoals de woningmarktcrisis, worden verwaarloosd. "Een crisis op de woningmarkt los je niet op door de grenzen te sluiten voor asielzoekers," aldus Gesthuizen.

De discussie escaleerde toen Eerdmans en Gesthuizen debatteerden over mogelijke oplossingen voor het asielvraagstuk. Eerdmans pleitte voor een tijdelijke stop op asielverlening en de uitvoering van een stringent beleid, waarbij asielzoekers worden opgevangen in partnerlanden. Hij suggereerde dat dit beleid al succesvol wordt toegepast in landen als Denemarken en Engeland.

Gesthuizen reageerde kritisch op dit voorstel en benadrukte het belang van internationale samenwerking en de bescherming van mensenrechten. Ze betwistte de haalbaarheid en ethische implicaties van het verplaatsen van asielzoekers naar andere landen en waarschuwde voor het creëren van meer problemen dan oplossingen.